هرگز فکر نکن با بخشیدن کوچیک میشی!
چون اگه قرار بود با بخشیدن کسی کوچیک بشه،خدا اینقدر بزرگ نبود.
 

هوا گرفته بود باران ميباريد كودكي آهسته گفت: خدايا گريه نكن درست ميشه.. 

شخصیت منو با برخوردم اشتباه نگیر،

شخصیت من چیزیه که من هستم،

اما برخورد من بستگی داره به اینکه :

" تو " کی باشی ...
 

وقتی عصبانی هستید،
مواظب حرف زدنتان باشید؛
چون عصبانیت شما فروکش خواهد کرد
ولی حرفهایتان یک جایی باقی می مانند برای همیشه...!
 

مشتِ من را وا کن؛

قلب من را با خود ، راهی دریا کن.

حسِ من را دریاب،

قلب من را حس کن؛

شعرک من کال است

تو بیا ، یا اینکه ، پخته اش با غم کن

هر چی خواهی می کن

لیک جانا یک روز

در شبی یا صبحی ، یا که ظهری مرموز

مشتِ من را وا کن،

قلب من را با خود، راهی دریا کن.

چشم هایم را به بیمارستان می برم.. نمی دانم چه مرگشان شده!
هر شب در خواب جایشان را خیس می کنند…!

زندگی کوتاه است
زندگی؛
در همان کوتاهی زیباست
در همان کوتاهی است که من
باید انسان باشم
که تو، باید انسان باشی
او انسان باشد
و ایشان انسان باشند!
کودکی کوتاه است
نو جوانی کوتاه
وقت کوتاه است
برخیز
برخیز و انسان باش!
دست بردار
از آن
همهمه وهم انگیز
باز کن چشم
باز کن گوش
ببین!
مادران در راه اند
خواهران در راه
همسران منتظرند
شوهران دل نگران
زندگی کوتاه است
راه پر پیچ
دست بردار
از این
نغمه بیخبری
پندار مکن
کز همه سر تری
ماه میبیند!

کاریـ به کار عشقـــ ندارمـ!

من هیچـ چیز و هیچ کسیـ را دیگر


در این زمانــه دوست ندارمـ


انگار این روزگار چشمـ ندارد منـ و تو را


یک روز خوشحالـــ و بیـ ملال ببیند


زیرا هر چیزیـ و هر کسیـ را


که دوستتر بداریــــ


حتی اگر یک نخ سـیگار یا زهرمار باشــد


از تو دریغ میکند...


منـ با همه وجودمـ


خود را زدمـ به مردنـ تا روزگار، دیگر


کاری به کار منـ نداشتـــه باشد!


این شعر تازه را همـ


ناگفته میگذارمـ...


تا روزگار بو نبرد...


گفتمـ که


کاریـ به کار عشقـ ندارمـ!

مادر جان ، تو تنها ستاره ای بودی که در عرش به خورشید نبوت رسیدی . ستاره ای نیلی به رنگ جراحت آسمان .
مادر جان ، همه ی قصرهای جنت و تمام گهرها و آذین های باغ بهشت، ذره ای از غبار خشت خانه ات هستند .
مادرجان ، ما اسیر عنایت تو هستیم و مسکین و محتاج شفاعتت . اینک «یتیم» هجران توییم .
مادر جان ، ما خاک پای یوسف گمگشته ی توییم و حیات و قیام و حکومت و جان و روح و هستی مان رهین یک نگاه آسمانی اوست. انقلاب اسلامی ما جلوه ی کوچکی از نورعنایت فرزند عزیز توست. تمام شقایق های دشت التهاب برای قطره ای از دریای احسانش در انتظار، می سوزند. و چه انتظار سختی .
مادر جان ، شما هم مثل ما برای ظهور آن نور دعا کن .
مادر جان ، ای ریشه چادرت مرا دست آویز ، دستم گیر . 

زبان عشق را عقل نمیفهمد ذهن و دل دو قطب دور از هم اند.

فاصله بین ذهن و دل ، عقل و عشق ، منطق و زندگی عظیم ترین فاصله است.

دیوانگی عاشق بیماری نیست درواقع او تنها انسان تندرست است.

تنها انسان جامع و یگانه انسان مقدس . . .

فاصله دیواریست از جنس فراق ، فاصله دلگیر است.
اگر این دل تنگ است به امید روزی است که همه فاصله ها محو گردد. 

هيچ وقت


هيچ وقت نقاش خوبي نخواهم شد


امشب دلي کشيدم


شبيه نيمه سيبي


که به خاطر لرزش دستانم


در زير آواري از رنگ ها


ناپديد ماند ......

 اي مهربانتر از من با من .

در دستهاي تو،

آيا كدام رمز بشارت نهفته بود ؟

كز من دريغ كردي .



تنها تويي،

مثل پرنده هاي بهاري در آفتاب

مثل زلال قطره باران صبحدم

مثل نسيم سرد سحر،

- مثل سحر آب

آواز مهرباني تو با من،

در كوچه باغهاي محبت،

مثل شكوفه هاي سپيد سيب،

ايثار سادگي ست .


افسوس !

آيا چه كس تو را،

از مهربان شدن با من،

مايوس مي كند ؟

بعضى وقتا سکوت ميکنى چون اونقدر رنجيدى
که نميخواى حرف بزنى..

بعضى وقتا سکوت ميکنى ..
چون واقعا حرفى واسه گفتن ندارى.

گاه سکوت يه اعتراضه
گاهي هم يه انتظار...
اما بيشتر سکوت واسه اينه که هيچ کلمه اى نميتونه غمى رو که تو وجودت دارى توصيف کنه

بهار آمد تا بگوید :

حتی اگر نمی شود که همیشه سبز ماند ،

ولی می توان دوباره و دوباره و دوباره ،

سبز و پر شکوفه و پر از جوانه شد ... 

پشت هر کوه بلند .
سبزه زاریست پر از یاد خدا .

و در ان باغ کسی می خواند ....

که خدا هست دگر غصه چرا .؟!

ارزوها دارم در این سال جدید....

کاش ....

خورشید رهایت نکند .

غم صدایت نکند

ظلمت شام سیاهت نکند

وتورا از دل انکس که دلت در تن اوست حضرت دوست جدایت نکند

امین یارب العالمین 

زندگی ات، با گریه ی تولدت شروع شد ...

سعی کن ؛ سر آخر با خنده ی وداع تو، و گریه وداع اطرافیان

به پایان که نه، به شروع زیبای دیگری متصل گردد ...

و اگر چنین زیستی ، یک روزِ سال که نه ، بلکه هر روزش برایت عید بوده است و مبارک ...

نامردانه ترين و کثيفترين چابلوسي زمانيست که يک مرد...

براي ارضاي يکي از طبيعي ترين نيازهايش به دروغ به معصومي ميگويد: دوستـــت دارم ! 

فصل بهار می آید

ما ، بهترین فصل برای من فصل با تو بودن است

من در این فصل در آغوشت شل می شوم

گرم می شوم مثل کوره

صدای خش خش قلبم زیر پای بوسه هایت پخش می شود

شبهایم بلند می شود در بازوانت

فصل با تو بودن بهترین فصل سال است ...

کافه چی ! امشب قهوه نمیخواهم فقط بگو امروز به کافه ات سر زد؟!!؟ روی ِ کدام صندلی نشست؟ آهای کافه چی حواست هست؟ قهوه نمیخواهم جواب میخواهم !!! 

دَسـتـــانَـتـــ را ، دَر بَــرابَــرَم مـشـتـــ مـیـکـنــی . . .

مـیـپــرســی : گـــل یـــا پــــوچ ؟

دَر دلَــــم مــی گـــویَـــم : فَـقـَـط دَسـتــانَــتــــ . . . ! 

همیشه دیر می‌فهمیم!
وقتی چیزی در حال تمام شدن باشد:
یک لحظه آفتاب در هوای سرد غنیمت می‌شود.
خدا در مواقع سختی‌ها تنها پناه می‌شود.
یک قطره نور در دریای تاریکی همه‌ی دنیا می‌شود.
... ... یک عزیز وقتی که از دست رفت همه کس می‌شود.
پاییز وقتی که تمام شد٬ به نظر قشنگ و قشنگ‌تر می‌شود…

امروز به همه چیز خوب بنگر، 

ما ه من ، غصه چرا ؟!

آسمان را بنگر ، که هنوز، بعد صدها شب و روز

مثل آن روز نخست

گرم وآبی و پر از مهر ، به ما می خندد !

یا زمینی را که، دلش ازسردی شب های خزان

نه شکست و نه گرفت !

بلکه از عاطفه لبریز شد و

نفسی از سر امید کشید

ودر آغاز بهار ، دشتی از یاس سپید

زیر پاهامان ریخت ،

تا بگوید که هنوز، پر امنیت احساس خداست ! 

زنـدگــی…
ارزش آنرا دارد که به آن فکـر کنی

زنـدگــی…
ارزش آنرا دارد که ببویی‌اش چو گل، که بنوشی‌اش چو شهد

زنـدگــی…
بغض فـروخورده نیست، زندگی داغ جگـــر گـــوشه نیست

زنـدگــی…
لحظه دیدار گلــی خفته در گهــــواره است، زندگی شوق تبسم به لب خشکیده است

زنـدگــی…
جـــرعه آبی است به هنگامه ظهـــر در بیابانی داغ

زنـدگــی…
دست نوازش به ســر نوزادی است، زندگی بوسه به لبهای گلی است که به شوقت همه شب بیدارست

زنـدگــی…
شـــوق وصال یار است، لحظه دیدار به هنگامـــه یاس، تکیه زدن بر یــار است

زنـدگــی…
چشمه جــوشان صفا و پاکـــی است

زنـدگــی…
مـــوهبت عرضه شده بر من انسان خاکـــی است

زنـدگــی…
قطعه ســرودی زیباست که چکاوک خواند که به وجدت آرد به ســــرشاخه امید و رجا، زندگی راز فـروزندگی خورشید است، اوج درخشندگـــی مهتــاب است

زنـدگــی…
شاخه گلی در دست است که بدان عشق سراپا مست است

زنـدگــی…
طعــم خوش زیستن است، شور عشقی برانگیختن است، درک چرا بودن است،

زنـدگــی…
مزه طعم شکلات به مذاق طفل است… به، چقدر شیـــرین است!

زنـدگــی…
خاطــــره یک شب خوش، زیـــر نور مهتاب، روی یک نیمکت چـــوبی سبـــز، ثبت در سینـــه است

زنـدگــی…
خانه تکانی است. هر از چندگاهی از غبار اندوه

زنـدگــی…
گـوش سپردن به اذان صبح است که نوید صبـح است

زنـدگــی…
هر چه که هست، طعـــم خوبی دارد، رنگ خوبــــی دارد، زندگی را باید، قدر بدانیم همه… 

گل وجودت را با نور حقیقت آشنا کن و با قطره های پاکی، آبیاری; آن گاه تنها ترین تنهایان هم که باشی عطرت همه جا می پیچد...